Bijensterfte, oorzaken en gevolgen

In Zuiderzeepolders is sinds 2004 sprake van een zware belasting van het oppervlaktewater met insecticiden (imidacloprid en verschillende organofosfaten en carbamaten). Er kan weinig twijfel bestaan dat deze oppervlaktewater verontreiniging een acute bedreiging voor insecten vormt.

Aldicarb (Norm: MTR = maximaal toelaatbaar risiconniveau: 100 nanogram/L)
ESPEL (9-5-2007): 6x boven de norm.

Propoxur (MTR norm: 10 nanogram/L)
ALMERE (12-6-2006): 100x boven de norm;
LUTTELGEEST (21-7-2005): 560x boven de norm.

Malathion (MTR norm: 13 nanogram/L)
ALMERE (27-9-2006): 5x boven de norm.

Parathion-methyl (MTR norm: 11 nanogram/L)
ALMERE (21-7-2005): 90x boven de norm; (22-8-2006): 11x boven de norm.

Imidacloprid (MTR norm: 13 nanogram/L)
ESPEL (9-5-2007): 27x boven de norm;
ALMERE (11-5-2004): 58x boven de norm; (11-5-2006): 77x boven de norm; (6-6-2007): 19x boven de norm;
MARKNESSE (19-9-2005): 162x boven de norm.

Stel een honingbij consumeert per dag 30 microliter van vervuild oppervlaktewater in Marknesse (met een imidacloprid concentratie van 2.000 nanogram per liter = 2 nanogram per milliliter = 0.002 nanogram per microliter), dan is de dagelijkse opname van imidacloprid door de honingbij: 30 x 0.002 = 0.06 nanogram. Na 2 dagen is voldoende imidacloprid opgenomen om het navigatievermogen van de honingbij aan te tasten. Chronische blootstelling van insecten aan dergelijke concentraties veroorzaakt sterfte. In 2008 was er dan ook een opvallende schaarste aan vogels en insecten in Flevoland, die door milieuverontreiniging met insecticiden kan zijn veroorzaakt.

Informatie over sub-letale effecten van imidacloprid op honingbijen:
http://www.bijensterfte.nl/nl/node/38

Verdere informatie over de giftigheid van imidacloprid voor insecten:
http://www.bijensterfte.nl/nl/node/102

De metingen zijn afkomstig van de verschillende waterschappen en waterbeheerders: Bestrijdingsmiddelenatlas

Informatie over hoge bijensterfte in Almere:
http://www.bijensterfte.nl/nl/node/89